Denizli Alternatif Haber

İrfan Osman Hatipoğlu

Gülizar Biçer Karaca, parti içinde meclis başkanvekilliği seçimini kaybetmesi sonrası yaptığı açıklamada kırgınlığı ve hayal kırıklığı yaşadığını hissettiriyordu.

Bunun nedeni, makam arabasının arka koltuğunda oturup, arabanın arka camını yarıya kadar indirip, parmak uçlarını oynatarak selamlama hakkını kaybetmesi olmalı.

Sayın Karaca’nın parti içinde ve mecliste hızla yükselmesinin nedeni kurnaz taşra politikacısı olmasının yanında bir cemaate -Alevi- olmasına bağlıydı. Parti içi cemaat yapılanması üzerinden Denizli parti örgütünü kendi istencine göre düzenledi, büyükşehir başkanı başta olmak üzere birçok partiliye karşı kumpaslar kurdu. Beklemediği anda rüzgâr tersinden esince parti içinde saygınlığı aşındı, “o kadın” durumuna düştü.

Açıklamasında, mecliste “Can Atalay” kararını okutmasını kahramanlık olarak sunuyor. Sevgili Karaca, karar okutmaktan kahramanlık çıkmaz. Genel başkanın/parti üst yönetiminin iradesi olmadan -kim olursan ol- bu eylemi yapamazsın. Eğer hak hukuk gibi yüce değerleri içselleştirmiş olsaydın kararın meclise ulaştığı ilk oturumda okuturdun, bizlerde sana kahraman ilan ederdik.

Sevgili Karaca, vekilli süresince “Denizli demokrasi ve kadın hak arayışı” eylemlerinde etkin görev almadı. Kendi konfor alanından “suya sabuna dokunmaz” açıklamalar yaparak sırasına savmaya çalıştı.

Kendisinde bilgelik olmadığından parti içi örselenmeyi ve kamuoyu gündeminden hızla kayıp gitmesini durdurmak için “mütedeyyin sağcılarla” iş tutmaya kadar işi ileri götürdü.

Sevgili Karaca’ya önerim, Denizli’de dükkânı kapattığını düşünüyorum. Yavaş şehir Seferihisar’a yerleş, deniz kenarında, denize bakarken yanına gelenleri “ben başkanvekiliyken…” diye başlayan anılarını anlat.

Düşündüm de hiç de fena fikir değil…