Yeni Belediye Başkanı Emekli Albay Ahmet Acar, tabiri caizse biraz “Asarım, Keserim”cidir.
“Meserret Yapı Kooperatifi” yöneticilerini dinler, “Yeni Cami Koruma Derneği” yöneticilerini dinler.
Askerlerin genellikle kullandıkları düz mantıkla hareket edip, soruna kökten çözüm getirir ve Meserret’in yıkılmasına, arsasının yeşil alan olarak kalmasına karar verir.
Asker mantığı ile hareket eden Belediye Başkanı Emekli Albay Ahmet Acar, MESERRET’in yıkılması emrini verir.
MESERRET yıkılır, ancak henüz otelin ve arsasının istimlak kararı alınmamıştır.
Belediye Başkanı, Hukuk İşleri Müdürlüğü tarafından uyarılır.
19 Ekim 1982 günü yıkılan MESERRET binasının istimlak kararı 38 gün sonra, 26 Kasım 1982 günü alınır.
Kooperatif konuyu Mahkemeye taşır, ancak sonuç alamaz.
“MESERRET Neden Yıkıldı?” sorusunun cevabını vermemi isterseniz, “Denizli Halkı öyle istedi” diye cevap veririm.
Bunun kanıtı da, Denizli Gazetesi’nde yer alan Meserret’in yıkılması haberinin son cümlesidir.
Gazete haberinde diyorki; “…..MESARET Kahvehanesinin yıkılmasıyla, MEYDAN’ın daha renkli bir görünüm kazanacağı bildiriliyor”.
Başka açıklamaya gerek var mı?
Taş ve ahşap eski bir yapı idi. Yıkıldı, herkes kurtuldu, mutlu oldu (!)
MESERRET OTELİ ve KIRAATHANESİ’nin yıkılması ile DENİZLİ’nin KENT BELLEĞİ’ne çok ağır bir darbe daha indirilmiştir.
Önceki yıllarda, imar uygulamaları sırasında, yok olan tarihî binalara bir yenisi daha eklenmiştir.
BİR KENTİN MİMARİSİ,
O KENTİN KÜLTÜRÜDÜR.
KÜLTÜRÜ YOK EDİLEN KENTLER,
KİMLİKSİZ KENT OLURLAR.
Aynı DENİZLİ gibi…
Hüsamettin Ataman
